De korfbalweek begint altijd op maandag, met de training van de G de D3 en de semi-junioren.
De G-ploeg traint in de sportzaal in Portland en dat voltrekt zich vaak in grote anonimiteit. Dat is wel jammer, maar straks op het veld zullen we weer van de kunsten van de G kunnen genieten.
De D3 doet tegenwoordig goed haar best, en zijn buiten het korfballen ook erg goed in radslagen maken. Over de semi-junioren wil ik kort zijn. Zij doen hun best, lachen veel, hebben soms spierpijn, maar bewegen blijft hun core business
Daarna laat ik mijn oog vallen op de dinsdagavond training van de lagere ploegen, wat een gekrioel, maar wat een talenten. Ook de gecombineerde D3 training mag er zijn, hoewel het verschil tussen de ploegen hier wel wat groter is.
Ook in Portland wordt driftig getraind, helaas is daar geen publiek toegestaan, dus geen support van mijn kant.
Op de donderdag ben ik een avondje vrij, gelukkig maar want er is voetballen op de tv.
Komen we bij de zaterdag.
De F1 wint haar wedstrijd met 10-5 en blijft zo op koers voor het kampioenschap, maar pas op. Koag ligt op de loer, in deze poule is dus nog alles mogelijk.
De E5 doet goed mee en dat is heel leuk voorde spelers, trainers en coaches, vooral omdat er in deze ploeg veel nieuwe gezichten zitten (althans voor mij).
De E3 blijft dapper strijden voor de punten, zij zullen zeker geen laatste worden.
De E1 staat nog op kop, maar met het gelijke spel van 4-4 wordt het binnenhalen van het kampioenschap een stuk moeilijker.
De D2 kreeg klop van de concurrent voor de tweede plaats.
De D1, speelde best wel een aardige wedstrijd, maar een tegenstander die vechtkorfbal speelt daar is onze ploeg nog niet tegen opgewassen. De D1 moest wel een gevoelige aderlating doen, 1 van de dames mag voorlopig niet sporten. Dat is een gemis, maar de invalster deed het prima en scoorde ook nog, maar de treffer werd helaas afgekeurd. Beterschap voor Sophia.
Dan de C2, wat een ploeg, samengesteld uit twee teams (C3 werd ingepast) en een zeer ervaren coach, werd dit team kampioen (nog wel een gedeelde eerste plaats) volgende week nog een paar puntjes erbij en dan is het team alleen kampioen. Gefeliciteerd.
De C1 mocht dit keer eens in de buurt spelen en hoefde dus geen verre reis naar Zeeland te maken. Een regelmatige overwinning werd er behaald. Het kampioenschap is hier ook nog mogelijk.
De B2 verloor helaas en ook de B1 kon de twee punten niet binnenslepen. Het werd een nipte nederlaag tegen een veel hoger geplaatste tegenstander. Ook de A1 moest het onderspit delven. In een spannende wedstrijd was de einduitslag 13-14.
Het vijfde verloor de slag om de eerste plaats maar heeft nog wel zicht op het kampioenschap.
Het vierde kon geen potten breken en een stunt zat er ook niet in. Zij bivakkeren nog op de onderste plaats
Het derde won met 14-11 en is haar poule de beste van de rest.
Dan tot slot het tweede en eerste. Natuurlijk kwam ik weer te laat voor het beginsignaal van het tweede en ook de loten waren allemaal verkocht, gelukkig had onze enige echte lotenverkoper nog wat in reserve dus de kans op de taart was veilig gesteld.
De kans voor het eerste en tweede om zich veilig te spelen is er ook nog steeds. Het spektakelstuk begint dit keer weer op de tribune. Veel ballonnen, spandoeken, zenuwachtige E-ploegen, ouders, grootouders, en natuurlijk (ik dacht dat ze dit keer niet zouden komen) de trommelaars. Ook de stevige rock tussen de bedrijven door klonk dit keer luider dan anders. Het tweede nam al vlug een 6-0 voorsprong. Zou het dit keer dan wel kunnen, of zou de boel weer instorten. Gelukkig wist het tweede haar trainingsarbeid dit keer wel om te zetten in doelpunten (soms zelfs hele fraaie). Bij 17-11 wisten we het zeker. Het tweede wint en dat is lekker, toch waren er spelers die niet helemaal tevreden waren met hun eigen spel, wij op de tribune wel. Nu nog punten pakken tegen Vriendenschaar, Top en Valto.
Daarna werden we voorgesteld aan de spelers van HKV/Ons eibernest, RWA en de ploegen van de week. Dit alles door onze spreekstalmeester, die de coaches, de begeleiders, de scheidsrechters en de jurytafel niet vergat te noemen (er komt wat voor kijken voor zo”n wedstrijd)
Na het beginsignaal (welke van de twee scheidsrechters neemt deze taak op zich) nam het eerste direct het heft in handen en voor dat je het weet zijn er al drie, vier doelpunten gevallen.
Het initiatief heeft de hele wedstrijd bij RWA gelegen, heeft de voorsprong niet meer uit handen gegeven, en het vertoonde spel was zeer behoorlijk. Werd de uitwedstrijd met 1 doelpunt verschil verloren, nu liet het eerste zien dat ze er geen spannende wedstrijd van wilden maken. (Dat is trouwens voor het publiek ook lekkerder). Op de tribune werd nog even gewet of de 25 doelpunten zouden worden gehaald, of 24 of 23. Dat laatste was het geval 23-12. De laatste wedstrijden zullen cruciaal zijn. Vriendenschaar uit, Ondo thuis en als laatste (dan waarschijnlijk al kampioen zijnde) Valto. Het moet het eerste lukken om zich veilig te spelen.
p.s. de taart ging weer aan mijn neus voorbij.