Waar te beginnen? Bij de F1, die al heel vroeg uit de veren moest om te laten zien dat zij heel wat in hun mars hebben. Het werd een spannende wedstrijd. Gelukkig waren de trouwe supporters op de tribune stress bestendig en werd er na afloop diep gezucht. 5-4, twee punten erbij en nog steeds op kop, zou er een kampioenschap inzitten? Volgende week KCC uit, dat is de wedstrijd van de waarheid. De F2 verloor met 1 puntje verschil, dat was geen schande tegen de nummer 1.

De E4 verliet de onderste plaats, zij wonnen knap van de een na laatste, dus dat werd stuivertje wisselen. De E2 behaalde een monsterscore en bedreigt de nummer 1, dat laatste puntje komt er misschien wel in de eerstvolgende wedstrijd, anders wachten we gewoon op de laatste wedstrijd. Dat wordt dus nog spannend.

Ook de E1 gaat fier op kop, weliswaar een gedeelde eerste plaats, maar toch. De D3, wat jammer, ook deze keer weer een grote uitslag, maar gelukkig werd er wel geschoord, al waren dat doelpunten van de invallers. De stand-by coach was wel verdrietig, maar optimisme kan iets teweeg brengen, dus moet houden.

De D2 speelde een hele rare wedstrijd. In de rust vielen de doelpunten als rijpe appeltjes, maar de uitslag van 30-29, stond niet op het scorebord, wel jammer voor die oudere dame, wint ze is, ziet niemand het!

De D1 speelde een prima wedstrijd, agressief, in de goede zin van het woord, leuke doelpunten waarbij de drie van hele grote afstand voor de mooie overwinning zorgden en voor bewondering bij het publiek.

Daarna was de B2 aan de beurt, ouders die langs de lijn hun benen uit hun lijf lopen, om deze ploeg met hun enthousiasme en dat van de RWA-spelers boven de middelmaat te laten uitstijgen. Dat lukt in de eerste helft nog niet maar de tweede helft was leuk om naar te kijken.

4-9 tegen de koploper is niet slecht.

De C2 had deze middag een makkie, althans dat doet de uitslag vermoeden. 13-5, de eerste plek blijft zo dus in handen van de C2. Volgende week de moeilijke uitwedstrijd tegen de nummer 2. Succes en op naar het kampioenschap.

 

Nadat de lotenverkoper met zijn hulp op zoek was naar de loten, de muziek werd ingestart, de spelers van het tweede het veld betraden en gelukkig was er ook nog een scheidsrechter. Ik heb geen oordeel over de kwaliteiten van de scheidsrechter, gelukkig werd er in de kuip niet gespeeld, anders hadden ze daar ook kunnen genieten van het snerpende en soms onbegrijpelijke fluitsignaal. Maar gelukkig trok het tweede zich er niets van aan. Ook dit keer weer een hoopvolle start maar helaas werd er in de tweede helft geen gevolg aangegeven. Jammer.

Nadat ik de stamtafel met de ouwe getrouwe supporters had begroet, en

nadat het tromgeroffel dit keer was verstomt en de opzwepende muziek tot bedaren was gekomen, kon het eerste aan de slag. Geflankeerd door de D2 die deze keer ploeg van de week waren (zijn). De ouders hadden de tribune aardig versierd en dat valt niet mee als de punaises eerst uit het plafond moeten worden gepeuterd. Maar met ducktape, rollen behang en vlaggetjes werd het op de tribune al een feestelijk geheel. Helaas was ons vlaggeteam niet in staat om voor een stunt te zorgen. Een minuut of tien konden de spelers en speelsters nog gelijke tred houden, maar daarna was het gedaan. Probeer dan maar eens op de tribune de positieve impulsen vast te houden.  Maar de spelers van de D2 bleven op hun post en bij elke misser van de tegenstander werd er hard de kreet air ball gebezigd. Helaas moesten we concluderen dat het eerste waarschijnlijk een maatje te klein is voor de overgangsklasse of was de Haagse storm teveel van het goede.

Er zat geen overwinning in en ook de taart ging weer mijn neus voorbij.